بیشتر افراد دارای دمای بدن معادل 37 درجه سانتی‌گراد هستند. در صورتی که دمای بدن به هر میزانی بیشتر از این دما باشد، شخص به تب مبتلا شده است. تب اغلب نشانه‌ای از مقابله بدن با نوعی از عفونت‌های ویروسی یا باکتریایی است. تب ویروسی هر تبی است که در اثر بیماری زمینه‌ای ویروسی عارضه می‌شود. انواع مختلفی از عفونت‌های ویروسی انسان را درگیر می‌کنند، از جمله سرماخوردگی و آنفلوآنزا. تب ویروسی با درجه کم نشانه‌ای از عفونت‌های ویروسی متعدد است. اما برخی عفونت‌های ویروسی مانند تب دنگی می‌تواند موجب بروز تب ویروسی با درجه بالا شود. در ادامه، با علائم و گزینه‌های موجود برای درمان تب ویروسی آشنا می‌شویم.
تب ویروسی: علائم
مقدار تب ویروسی بسته به نوع ویروس عامل از ۳۷.۵ تا ۳۹ درجه سانتی‌گراد متفاوت است. در صورت داشتن این نوع تب، برخی از علائم آن شامل لرز، تعریق، کم آبی بدن، دردهای عضلانی، احساس ضعف و بی‌اشتهایی هستند. این علائم معمولاً تنها چند روز طول می‌کشند.
تب ویروسی: علل
تب ویروسی به علت عفونت ویروسی ایجاد می‌شود. ویروس‌ها ذرات بسیار کوچکی هستند که سلول را آلوده کرده و داخل آن تکثیر می‌شوند. تب ویروسی دلیلی است برای مبارزه بدن با عفونت ویروسی. بسیاری از ویروس‌ها حساس به تغییر دما هستند، بنابراین افزایش ناگهانی در دمای بدن، باعث می‌شود که ویروس‌ها نتوانند در بدن رشد کنند. روش‌های مختلفی برای آلودگی به ویروس‌ها و بروز تب ویروسی وجود دارد که شامل موارد زیر است:
1. استنشاق: اگر فردی با عفونت ویروسی در نزدیکی شما عطسه یا سرفه کند، شما ممکن است قطره‌های حاوی ویروس را استنشاق کنید. به عنوان مثال، سرماخوردگی یا آنفلوانزا می‌تواند به این شکل منتقل شود.
2. بلع: غذاها و نوشیدنی‌ها ممکن است به ویروس‌های عامل تب ویروسی آلوده باشند. اگر شما آن‌ها بخورید، به عفونت دچار می‌شوید. به عنوان مثال، نورو ویروس‌ها و انترو ویروس‌ها می‌توانند به این شکل انتقال داده شوند.
3. گزش‌ها: حشرات و سایر حیوانات می‌توانند حامل ویروس‌های عامل تب ویروسی باشند. اگر این حشرات شما را نیز بزنند، شما دچار عفونت می‌شوید. به عنوان مثال، تب دنگی و بیماری‌هاری می‌توانند به این شکل منتقل شوند.
4. مایعات بدن: تبادل مایعات بدن با فرد دیگری که به تب ویروسی دچار است، می‌تواند بیماری را انتقال دهد. به عنوان مثال، هپاتیت بی و آژانس ایمنی ایدز می‌توانند به این شکل منتقل شوند.
تب ویروسی: تشخیص
هر دو نوع عفونت ویروسی و باکتریایی معمولاً علائم مشابهی را در بدن ایجاد می کنند. برای تشخیص عفونت ویروسی، پزشک با مقایسه علائم با عفونت باکتریایی شروع به کار می کند. پزشک با بررسی سابقه پزشکی و علائم شما، همراه با انجام نمونه برداری هایی برای تشخیص باکتری ها، تشخیص عفونت ویروسی را تایید می کند. به عنوان مثال، در صورتی که به گلودرد مبتلا باشید، پزشک نمونه ای از ترشحات گلوی شما را برای شناسایی باکتری هایی که موجب گلودرد شده اند بررسی می کند. در صورتی که نتیجه آزمایش منفی باشد، احتمالاً به عفونت ویروسی مبتلا شده اید.
برای تشخیص عفونت ویروسی، پزشک ممکن است نمونه ای از خون یا سایر مایعات بدن شما را جمع آوری کند تا نشان دهنده برخی نشانه هایی که نشان دهنده عفونت ویروسی هستند، از جمله تعداد گلبول های سفید خون، بررسی شود.
تب ویروسی: درمان
در اکثر موارد، نیازی به درمان خاصی برای تب ویروسی نیست. بر خلاف عفونت های باکتریایی، تب ویروسی به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد. به جای آن، درمان تب ویروسی بر روی کاهش علائم تمرکز دارد. از جمله روش های درمانی تب ویروسی می توان به مصرف داروهای بدون نسخه پایین آورنده تب مانند استامینوفن یا ایبوپروفن، استراحت تا حد امکان، نوشیدن مقدار زیادی مایعات برای تامین آب بدن و جایگزینی مایعات از دست رفته از طریق تعریق، مصرف داروهای ضد ویروس مانند اوسلتامیویر فسفات و نشستن در تشت با آب ولرم برای پایین آوردن دمان بدن اشاره کرد.
تب ویروسی: زمان مراجعه به پزشک
در اکثر موارد، نیازی به درمان خاصی برای تب ویروسی نیست. بر خلاف عفونت های باکتریایی، تب ویروسی به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد. به جای آن، درمان تب ویروسی بر روی کاهش علائم تمرکز دارد. از جمله روش های درمانی تب ویروسی می توان به مصرف داروهای بدون نسخه پایین آورنده تب مانند استامینوفن یا ایبوپروفن، استراحت تا حد امکان، نوشیدن مقدار زیادی مایعات برای تامین آب بدن و جایگزینی مایعات از دست رفته از طریق تعریق، مصرف داروهای ضد ویروس مانند اوسلتامیویر فسفات و نشستن در تشت با آب ولرم برای پایین آوردن دمان بدن اشاره کرد.